روح؛ قوام‌بخش تن

روح در تن است، نه اینکه بدان محصور باشد، بلکه آن را قوام می‌بخشد. آگوستین

در این جملهٔ کوتاه، آگوستین حقیقتی ژرف درباره ماهیت انسان بیان می‌کند:
روح، محدود و زندانی جسم نیست؛ بلکه نیرویی حیات‌بخش است که به جسم قوام و معنا می‌دهد. بدون روح، جسم فقط پوسته‌ای بی‌حرکت و خالی است؛ اما روح با حضور خود، این ظرف خاکی را زنده نگه می‌دارد و جهت می‌بخشد.

جسم فناپذیر است، روح تازه می‌شود

پولس رسول این حقیقت را در دوم قرنتیان به زیبایی توضیح می‌دهد:

زیرا هرچند انسان بیرونی ما رو به فنا است، ولی انسان درونی ما روزبه‌روز تازه می‌شود.

۲ قرنتیان ۴: ۱۶

جسم ما هر روز فرسوده‌تر می‌شود، محدودیت‌ها و ضعف‌ها بیشتر می‌شود؛ اما روح ما، در پیوند با روح‌القدس، هر روز تازه و نیرومند می‌گردد. این تضاد، ما را به یاد این نکته می‌اندازد که حقیقت هویت ما در جسم خاکی خلاصه نمی‌شود.
هویت حقیقی ما در روح است؛ همان جایی که خدا ساکن می‌شود و ما را به شباهت مسیح شکل می‌دهد.

روح، جوهرهٔ الهی در ما

این دیدگاه به ما کمک می‌کند زندگی‌مان را درست ببینیم:

• مراقبت از جسم مهم است، اما مهم‌تر از آن، مراقبت از روح است.
• قوت جسم محدود است، اما قوت روح می‌تواند ضعف جسم را غلبه دهد.
• روح در حضور خدا جاودانه خواهد زیست.

همان‌طور که آگوستین اشاره می‌کند، روح پیوند ما با خداست؛ پل ارتباطی میان انسان محدود و خالق بی‌کران.

چه باید کرد؟

زندگی روحانی را در اولویت بگذاریم:

• غذای روح، کلام خداست؛ آن را هر روز بخوریم.
• قوت روح، دعا و پرستش است؛ هر روز تمرین کنیم.
• آرامش روح، در اعتماد به فیض مسیح است؛ هر روز به او تکیه کنیم.

🙏 دعای امروز:

ای خدای حیات‌بخش، شکرت که روح مرا در این جسم خاکی نگاه می‌داری و آن را تازه می‌سازی.
کمکم کن جسمم را برای جلال تو به‌کار بگیرم و روحم را هر روز با حضور تو تازه کنم. زیرا می‌دانم جسم من محدود است، اما روح من تا ابد با تو زنده خواهد بود.
آمین.